Gat
Het gat in de wereld
gaapt op een steenweg
vol verveling
Het zuigt je aan
Je strompelt er heen
over spekkerige kasseien
en laat je vallen
de onderkant
de nieuwe wereld
het exotisch paradijs
het ultieme universum
bereik je nooit
Dit is troost:
Je vrije val wordt niet gebroken
want net op tijd
net als je denkt, nu zit ik aan de betere kant
is heel
die wereldbol compleet gedraaid
en sta je weer op dezelfde weg
-geen steen verlegd- op de rand van een kloof
Is dat nu Gods voorzienigheid?
11 februari 2004
Roger Swalens©
Geen opmerkingen:
Een reactie posten