Het mysterie van de dolende Palmdrinker

 STRANGER IN THE PASTAGA

 Hij is te voet gekomen. Het regende en de wind waaide te fel. Maar zijn paraplu, die hij tegen de wind in voor zijn ribfluwelen jasje uitstak, hield stand.

De laptop was keurig ingepakt in één van die modieuze buffelleren tasjes, waarin ook een vakje gereserveerd is voor de gouden balpen, het mobieltje met de ingebouwde digitale en de handpalm. Die kleinoden hield hij met de linkerhand stevig tegen de borst gedrukt. De Armani stropdas kreukte er niet echt bij. Of zijn brilglazen aangeslagen waren? Natuurlijk, maar het regenwater dat in de goot gutste en de laatste zomerse strohalmpjes meevoerde, wees onherroepelijk en onmiskenbaar als de meest onfeilbare GPS de richting van het platteland aan.

Daar werd op hem gewacht.

Ter hoogte van eetcafé Pastaga, waar het voetpad al jarenlang die onvoorstelbaar diepe kloof vertoont, sloeg het noodlot toe en verzwikte hij de voet. Dit was Parijs-Brussel* niet, dat gladde asfalt had andere oorden uitgekozen.

Toch slaagde hij erin – de gebruikelijke laatste krachtinspanning die alle continenten eigen is, indachtig - de kroeg binnen te strompelen. En omdat Palm het enige op de prijslijst enigszins herkenbare woord leek, dat zijn gehemelte universeel verstaanbaar kouwen kon, werd hij er met die ouwe trouwe Brabander bovenop geholpen.

De waard herinnert zich niet meer of hij dat ene biertje echt elektronisch betaalde. Proton hield hij alleszins voor de zoveelste haveloze concurrent, dus daar deed hij niet aan mee. Maar zijn wat afgemeten glimlach bloosde van optimisme.

©Gemeente Beersel/Visit Beersel

Niemand weet hoe of waarom, maar de eindbestemming heeft hij nooit bereikt. Op het gemeentehuis in de Rondenbos, waar hostesjes, slides en overhead, veel edeler streekbieren en de burgervader met gevolg en digitaaltjes hem stonden op te wachten, is hij nooit gezien. Toch zweer ik het, want dit heb ik bij het uitlaten van onze virtuele woofer met eigen ogen gezien, gesaved, gecontroleerd, in geen geval gediliet en wel honderd keer voor het nageslacht op mijn harde schijf gebackupt: die vrijdagavond is Bill Gates, de magische Amerikaanse ruitenspecialist, betrouwend op zijn onfeilbaar navigatiesysteem, van de terminus van de 55 aan de Silaanse helemaal alleen langs de Alsembergsesteenweg te voet tot aan de Pastaga gestapt.

 

Alla.

11 februari 2004 

N.v.d.r. OPvallend: de digitale en internetterminologie in deze bijdrage is duidelijk verouderd. Hoe snel kan het gaan op het wereldwijde net! Het eetcafé De Pastaga aan het kruispunt van de steenweg met de Kerkhoflaan in B1652 Alsemberg bestaat inmiddels niet meer.

* Enkele jaren eerder reed de wielerkoers Parijs-Brussel in de omgeving voorbij en werd het asfalt daarvoor vernieuwd.