woensdag 7 juli 2021

Hé huisje in het Kluisbos Buizingen

 Op wandel in het Kluisbos stootte ik onlangs op een  bouwvallig huisje. Het  is niet veel  meer dan een ruïne waar je beter  wat weg van blijft, de constructie kan het zo  begeven.

©Erfgoed Vlaanderen. Staat het huisje  uiterst links boven in de blauwe zone ( domein kindersana)

 

Dat geheimzinnig bouwsel inspireerde me tot een poëtische bijdrage op Facebook, die je hier nog eens kan lezen.

Ik vroeg me af wie er meer van wist en kreeg veel reacties van Buizingenaars en mensen die er toch herinneringen aan hadden of "van horen zeggen" enigszins op de hoogte waren van het verhaal. 

Dit bouwwerk zou er gekomen zijn voor een "hulppastoor" - ik veronderstel zoiets als een onderpastoor, die afhing van de Sint-Vincentiusparochie (?) of die verbonden was aan het kindersanatorium. Het zou ook kunnen gaan om Eerwaarde Heer Fierens.

Die priester werd later pastoor van Buizingen, en nadien deken van Diest,waar hij ook is overleden, meldt een andere bron. Na zijn vertrek, zo signaleert men mij, werd het huisje nog bewoond door twee personeelsleden van het kindersanatorium.

Op internet vind je eigenlijk weinig over de geschiedenis van Buizingen en al even weinig over het Kindersanatorium* ( behalve dan persartikels over de vernieling van het leegstaand gebouw door een speciale politie-eenheid die er kwam "oefenen" -SIE (Frans: Escadron Spécial d'Intervention, ESI) was een speciale eenheid van de voormalige Belgische rijkswacht opgericht in april 1977) en natuurlijk de verschrikkelijke treinramp").

Het tijdschrift "Hallensia" van de Geschied- en Oudheidkundige Kring van Halle bevat natuurlijk artikels over het verleden van Buizingen. Je kan dit in de Halse bibliotheek consulteren, maar voor zover ik weet bestaat er voor Hallensia wel een chronologisch register en een naamregister, maar geen register op onderwerp. Dat maakt opzoekingswerk niet simpel.. Er zijn ook boeken verschenen, waaronder

Buizingen zoals het vroeger was van Guy Lernout , Erik Meeussen.

Een aantal van die boekwerken vind je ook in de Bib, maar sommige kan je alleen ter plekke consulteren en mag je  dus niet meenemen naar huis.

*Over het Kindersanatorium als beschermd monument vind je op internet wel  één en ander.

De wikipediapagina over Buizingen verdient wel een ingrijpende opwaardering. Werk voor een echte Buizingenaar en niet voor een toevallige goedwillige  wandelaar? 

©Erfgoed Vlaanderen. De beschermde kapel van het kindersanatoriuim Lucie Lambert in Buizingen


Met deze bijkomende informatie streef ik geen volledigheid na en evenmin garandeer ik de volledige juistheid ervan.  Bijkomende informatie  is welkom.

 

Halle - Een wandeling in het Park - Bucolica Hallensiae 7 Slotaflevering

Een park, is dat geen plek met bomen

waar ook mensen mogen komen

en boomkruipers, torenvalken, bonte spechten en gewone tjiftjaffen

waar de honden mogen blaffen aan de lijn

en ook kleine plantjes groeien vol venijn

die we ongemoeid laten maar kwaadwilligen

uit willen gaan roeien met verdund azijn-

water?

Waar geen plaats is voor getater of beton,

de aarde water zwelgt  en bijaldien het  waterpeil in de ondergrond

heel naturel gehandhaafd  blijft onder de wolken en evenzeer onder  een loden zon.


©RNZ 07/07/2021 Betonklinkers wachtend aan Nederhem"park". Bomen groeien trager dan gebouwen.


Voor de kleintjes bouw je graag een eigen speelparadijs

Fonteinpark, naar verluidt, met zand en houten planken 

en authentieke rotsen.

De jeugd  die botst en  knarsetandt.

Er staat daar immers een Fontein:

 zo spoel je 't lekker weg, dat aangevoerde zand.


©RNZ Waterspeeltuin in droge toestand 07/07/2021 tussen zwembad en graanmolen



dinsdag 6 juli 2021

Halle - Fantoompijn op het Smeerhout: Bucolica Hallensiae 6*

 Het voelt alsof het er nog is

Je leeft met een gemis

dat heel ver afligt en toch nog zo dicht aan de ribben kleeft.


©Resto.be   

 
 


©RNZ 05/07/2021


 Wat is nu en wat was toen?

Was het nu of was het toen?

 **

Een voetweg  tussen kreupelhout 

het landschap is verminkt, 

de weg geamputeerd,

 een illegaal die zich verschuilt 

en toch weer moeizaam rechtveert?

 

Zovele zorgen afgeschud

 tot ook de verf ging afbladderen 

en het geheugen vervaagt achter hekkens, 

de autoweg blijft razen.

Dit is het land der dwazen.

 

De zotte morgen gister weggespoeld met een royaal glas bier.

Weg is het bouwafval, het kookfornuis,  het tomeloos vertier.

Nog slechts wat blikjes slappe pils verteren hier. 


*Simmebeekweg - Smeerhout 1501 Buizingen


maandag 5 juli 2021

Halle Moet er nog zand zijn tussen bad en molens? - Bucolica Hallensiae 5

 Zo breng je  natuur naar een stad

Met bestel- beton- en vrachtwagens 

annex kranen en bulls

 Voor de povere grassprietjes tussen het beton  was dit eerder al  fataal.

Geen nood:  Je trotseert de elementen machinaal .

©RNZ maandagmorgen 5 juli 2021 tussen Hallebad en graanmolens Dedobbeleer


 

Water zand boomstammen en rotsen tussen bad en molens

Dat alles ter verblijding van de kindjes  die hier zullen stoeien

Geen eierkoek zonder de schelp te breken. En ook: Breekt nood niet elke wet?

Aan water geen gebrek .  Niet voor niets hebben we hier alles op alles gezet.

Hoor je in de verte daar geen koeien loeien?

 

©RNZ Zand en steen en hout: natuurelementen tussen Bad en Molen.



zondag 4 juli 2021

Scheepswerfkaai Halle: De eerste reukvlag kleeft er aan - Bucolica Hallensiae 3

 

©RNZ 4/7/2021 * a.m.

Mijn nederig excuus!

Sanskriet is dit echt niet

en evenmin een teken uit het Chinese alfabet

per ongehoord abuus

 op dit beton geplet.

Het is de reukvlag van een onverlaat

met urinaire problemen

die noodgedwongen heil zoekt

in een spuitbus 

en aldus 

zijn ijzersterk gezwollen ego

 in een pover reukvlagprentje achterlaat .

Wie heeft  als eerste op dit maagdelijk terrein

 een grandioos succes geboekt?



Halle: Betonnen nature morte met vier kinderen, twee Russen, één Magiër, Vladimir en een kroeskopje - Bucolica Hallensiae 4

©RNZ


 Na lang aandringen van mijn vriendin en kunstkenner Saskia M. ben ik onder de loodzware druk bezweken en publiceer ik hieronder, op haar volledige verantwoordelijkheid en enigszins tegen mijn zin, haar ongezouten opinie over het grootste muurschilderij van Europa dat sinds kort de Vaartkantgevel van de Pacapime in Halle siert en weldra meer zal zijn gesmarfoonkiekt dan de basiliek en Servais tesaam. 

Terwijl de verf lustig door gespierde armen werd aangerold en/of met flukse wijsvinger uit busjes werd gespoten, ontdekten ijverige journalisten, al dan niet getipt door hun vertrouwde informanten, dat de hoogtewerkers door twee Russen (Двое русских) waren bemand.  Vandaar de band die Saskia met Oost-Europa ontwaart. De tekst gaat als volgt:

"4 kinderfiguren waaronder een aandoenlijk kroeskopje.


 

2 andere menselijke figuren, een soort van toverstokmagiër (of is zij toch gewapend?) en een duidelijk met scherpe priem gewapende manspersoon, in een veel kleiner formaat. Uit een kwaadaardig sprookje weggelopen? Een geniepig toegevoegde kleine Poetin en een goedaardige tovenaar, dus niet inwisselbaar. Naïeve Torenwachtersprenten? Ik beeld me zelf maar wat in.

 De rest bloemen en planten en enkele moeilijk te definiëren dieren, sommige ervan in kubistische formaten. Felle kleuren en blijde gezichten suggereren een idyllische wereld die barst van weelderige natuur. Dat stemt tevreden, al is het artificieel, zelfs in een stad die beton wel koestert.

In dictatoriale tijden ademde kunst een totalitaire sfeer van ongedwongen vrijwilligersoptimisme uit. Het duurt even voor die geheel verdampt is.  En die waas is zo ijl dat weinigen hem echt zien.


Die Lange Muur is  niet Chinees, maar  een licht Oost-Europese sfeer is niet ver weg.
Dit komt me duur te staan." zo besluit kunstkenner Saskia M. die duidelijk van dit goe(d)laghse realisme geen kaas gegeten heeft.

Zelf bedenk ik: "Zo ziet iedereen in opgedroogde betonverf toch een eigen waarheid. En waarom staan er nu geen echte biodiverse bomen?" Mooi, 't leven is mooi.

 

zaterdag 3 juli 2021

In het Kluisbos staat een piepklein Huis - Bucolica Hallensiae 2

 

©RNZ Buizingen Kindersanatorium 3 juli 2021

 

Dolend in het Kluisbos

met zijn zakken vol verdriet

stoot een oude Heremiet 

op een bouwsel dat tussen weelderige bomen

slechts doet dromen

van gemis

waar zijn de kinderen van het sana heen?

hun gebeden, hun verleden,  de liederen die ze zongen

in 't gebedshuis daar vlakbij?

De tijd heelt alle wonden maar herstel is niet

meteen nabij.

Printfriendly

Aanbevolen

Op een afstand