Halle: Betonnen nature morte met vier kinderen, twee Russen, één Magiër, Vladimir en een kroeskopje - Bucolica Hallensiae 4

©RNZ

 Na lang aandringen van mijn vriendin en kunstkenner Saskia M. ben ik onder de loodzware druk bezweken en publiceer ik hieronder, op haar volledige verantwoordelijkheid en enigszins tegen mijn zin, haar ongezouten opinie over het grootste muurschilderij van Europa dat sinds kort de Vaartkantgevel van de Pacapime in Halle siert en weldra meer zal zijn gesmarfoonkiekt dan de basiliek en Servais tesaam. 

Terwijl de verf lustig door gespierde armen werd aangerold en/of met flukse wijsvinger uit busjes werd gespoten, ontdekten ijverige journalisten, al dan niet getipt door hun vertrouwde informanten, dat de hoogtewerkers door twee Russen (Двое русских) waren bemand.  Vandaar de band die Saskia met Oost-Europa ontwaart. De tekst gaat als volgt:

"4 kinderfiguren waaronder een aandoenlijk kroeskopje.

 

2 andere menselijke figuren, een soort van toverstokmagiër (of is zij toch gewapend?) en een duidelijk met scherpe priem gewapende manspersoon, in een veel kleiner formaat. Uit een kwaadaardig sprookje weggelopen? Een geniepig toegevoegde kleine Poetin en een goedaardige tovenaar, dus niet inwisselbaar. Naïeve Torenwachtersprenten? Ik beeld me zelf maar wat in.

 De rest bloemen en planten en enkele moeilijk te definiëren dieren, sommige ervan in kubistische formaten. Felle kleuren en blijde gezichten suggereren een idyllische wereld die barst van weelderige natuur. Dat stemt tevreden, al is het artificieel, zelfs in een stad die beton wel koestert.

In dictatoriale tijden ademde kunst een totalitaire sfeer van ongedwongen vrijwilligersoptimisme uit. Het duurt even voor die geheel verdampt is.  En die waas is zo ijl dat weinigen hem echt zien.

Die Lange Muur is  niet Chinees, maar  een licht Oost-Europese sfeer is niet ver weg. Dit komt me duur te staan." zo besluit kunstkenner Saskia M. die duidelijk van dit goe(d)laghse realisme geen kaas gegeten heeft.

Zelf bedenk ik: "Zo ziet iedereen in opgedroogde betonverf toch een eigen waarheid. En waarom staan er nu geen echte biodiverse bomen?" Mooi, 't leven is mooi.