thuis
huisje tuintje ziel
vloeit over naar het lover van verlangen
met doodgewoon gerief dat ademt geur
van vloer en hout, geblonken en geboend:
alles wat beviel
en nog bevallen kan
voorbij de voordeur
onder dezelfde pannen:
het moet hier blijven hangen
de stoel, de koffiekan,
de zachte kleur
de muren onverbloemd behangen
volmondig met mekaar verzoend
en alle kommer uit het hart gebannen.
Roger, 26 september 1996
Geen opmerkingen:
Een reactie posten